Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Η Αθήνα μεταφυτεύει ελιές από άλλη περιοχή, η Πρέβεζα τιςκαίει και φυτεύει δενδρύλλια….

Καν' το όπως ο Σαρκοζί... - Η επικράτηση της Λεπέν ως στοιχείο ενίσχυσης της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα (του Βαγγέλη Ντάκουλα)



Άρθρο μου που δημοσιεύτηκε  την Δευτέρα 07 Δεκεμβρίου στο atpreveza.

Είναι η ώρα να σπάσει η άσχημη παράδοση της λαϊκίστικης αντιπολίτευσης» Νο2 (του Βαγγέλη Ντάκουλα)

Είναι η ώρα να σπάσει η άσχημη παράδοση της λαϊκίστικης αντιπολίτευσης



Άρθρο μου που δημοσιεύτηκε  την Τετάρτη 02 Δεκεμβρίου στο atpreveza
.

Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

Απελευθερώστε το μικρό-υδροηλεκτρικό δυναμικό στην Ευρώπη! Μια ευκαιρία για τους Νερόμυλους στην Πρέβεζα!!

Ένα σημαντικό  ευρωπαϊκό πρόγραμμα το οποίο στοχεύει στην αύξηση της παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας από μικρά και πολύ μικρά υδροηλεκτρικά, προσδιορίζοντας και αποκαθιστώντας κατάλληλες ιστορικές τοποθεσίες, υδρόμυλους και υδροηλεκτρικούς σταθμούς που σήμερα είναι εκτός λειτουργίας, βρίσκεται αυτή την στιγμή σε εξέλιξη. Το πρόγραμμα αυτό ονομάζεται Renewable EnergySourcesTransformingOurRegions (RESTOR) Hydro  και θα μπορούσαν να ενταχθούν και εγκαταστάσεις από τον Νομό Πρέβεζας.
      Στην Ευρώπη υπάρχουν χιλιάδες νερόμυλοι αλλά και υδροηλεκτρικοί σταθμοί εκτός λειτουργίας, υδατοφράχτες και άλλες δομές δίπλα σε  ποταμούς που συνθέτουν ένα  ανεκμετάλλευτο δυναμικό υδροηλεκτρικής ενέργειας. Η επαναλειτουργία των εγκαταλειμμένων αυτών  μονάδων θα έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας και τη χρήση της σε τοπικό επίπεδο, αλλά και τη διοχέτευσή της στο Ευρωπαϊκό δίκτυο. Αυτό θα συνεισφέρει στην αύξηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, καθώς και στην ενεργειακή ανεξαρτησία και σταθερότητα του δικτύου.
       Οι νερόμυλοι είναι οι πρώτες μηχανές παραγωγής έργου που κατασκεύασε ο άνθρωπος με τη χρήση φυσικής, ήπιας, ανανεώσιμης πηγής ενέργειας, όμως  οι περισσότεροι  εγκαταλείφθηκαν απ’ τη δεκαετία του 1950. Το υδάτινο περιβάλλον κι η ανθρώπινη επέμβαση ή αδιαφορία γρήγορα τους εξαφανίζουν.
Επειδή, όμως, ο ρόλος τους στις προβιομηχανικές κοινωνίες, καθώς και οι τεχνολογικές λεπτομέρειες είναι σημαντικά στοιχεία για την ιστορία και τις ποικίλες πολιτιστικές εκφράσεις των τοπικών κοινωνιών, οφείλουν η πολιτεία και οι πολίτες να τους διασώσουν.
          Άλλωστε  ο  Ν. 3028/2002 του ΥΠ.ΠΟ. «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς» ορίζει ως «πολιτιστικά αγαθά τις υλικές μαρτυρίες που ανήκουν στην πολιτιστική κληρονομιά της χώρας και των οποίων επιβάλλεται η ειδικότερη προστασία» και  τα νεότερα που ανάγονται στην περίοδο των εκάστοτε τελευταίων εκατό ετών και χαρακτηρίζονται μνημεία λόγω της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, πολεοδομικής, κοινωνικής εθνολογικής, λαογραφικής τεχνικής, βιομηχανικής ή εν γένει ιστορικής, καλλιτεχνικής ή επιστημονικής σημασίας.
Στον  Νομό Πρέβεζας υπάρχουν ορισμένες εγκαταστάσεις κυρίως παλιών Νερόμυλων, όπως στο Καστρί Καναλακίου,  στη Ρεματιά, στον Αβάσσο, στα Μελιανά, στον Άσσο, στο Νικολίτσι, στον  Άγιο Γεώργιο,  στη Φιλιππιάδα, αλλά και σε άλλες περιοχές, οι όποιοι θα μπορούσαν να ενταxθούν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Σημαντικός θα είναι ο ρόλος της Εκκλησίας δεδομένου ότι οι περισσότεροι από τους νερόμυλους ανήκουν στην ιδιοκτησία της. (Βακούφια)
        Η Ελλάδα είναι μια από τις οκτώ χώρες στις οποίες  πραγματοποιείται το έργο και περισσότερες πληροφορίες θα μπορούσαν να βρουν οι ενδιαφερόμενοι στο http://www.restor-hydro.eu/el


http://www.prevezatoday.gr/apeleftheroste-to-mikro-idroilektriko-dinamiko-stin-evropi-mia-efkeria-gia-tous-neromilous-stin-preveza-tou-evangelou-ntakoula/

Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Το πολιτικό Bullying ante portas (του Βαγγέλη Ντάκουλα)

Γράφει ο Βαγγέλης Ντάκουλας
Πρόεδρος της ΝΟΔΕ Πρέβεζας

Το τελευταίο διάστημα μια ακόμα λέξη, έχει κατακλίσει την ζωή μας, αναφέρομαι στην λέξη bullying η οποία μπορεί να αποδοθεί στα Ελληνικά με την έννοια «Εκφοβισμός» ή ακόμα καλύτερα με την λέξη «νταηλίκι».

Η ενασχόληση με το φαινόμενο αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στην Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων και τον άτυχο μαθητή της Βαγγέλη Γιακουμάκη.
Σύμφωνα με την wikipedia, bullying είναι μορφή κακοποίησης, πιο συγκεκριμένα εκφοβισμού ή εξαναγκασμού. Αυτή συνεπάγεται περιοδικά επαναλαμβανόμενες πράξεις που σκοπό έχουν την επιβολή ενός ατόμου ή μιας ομάδας πάνω σε ένα άλλο άτομο ή ομάδα, επομένως μια «ανισορροπία δυνάμεων». Η εν λόγω ανισορροπία μπορεί να είναι κοινωνική ή/και σωματική. Το θύμα του εκφοβισμού αναφέρεται και ως στόχος.
Και ενώ έχουμε ταυτίσει σχεδόν αυτό το φαινόμενο με τον χώρο του σχολείου στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει σε κάθε περιβάλλον που υπάρχει η έννοια της «ομάδας», με την λογική της αλληλεπίδρασης όπως στο στρατό, την οικογένεια, το χώρο εργασίας, το σπίτι και τις γειτονιές.
Πρόσφατα σε μια συνέντευξή μου αναφέρθηκα στον όρο «πολιτικό bullying» κυρίως όσο αφορούσε την συμπεριφορά τη δεδομένη στιγμή της κυβέρνησης απέναντι στους Δήμους και άλλους φορείς με αφορμή τα ταμειακά τους αποθέματα. Ενώ ήμουν και είμαι θετικός απέναντι στην στήριξη με όποια μορφή από κάθε πολίτη και κάθε φορέα προς το κράτος, γιατί στην πραγματικότητα όλοι εμείς είμαστε το κράτος, ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώθηκε ήταν αυτός που με ξένισε και χρησιμοποίησα τον όρο αυτό. Βέβαια στη συνεχεία επικράτησε η κοινή λογική , υπήρχε διαφορετική προσέγγιση των Δήμων , και είχαμε αίσια κατάληξη στην όποια η κυβέρνηση πήρε κάποια χρήματα αλλά και οι Δήμοι δεν ένιωσαν «εκφοβισμένοι».
Το φαινόμενο αυτό βέβαια δεν εξαντλείται στη συγκεκριμένη ενέργεια ή μόνο από το συγκεκριμένο κόμμα. Είναι ευρύτερο και πηγάζει από την σχέση πολίτη- πολιτικού. Προεκλογικά η σχέση είναι αμφίδρομη, ο πολιτικός εκβιάζει-εκφοβίζει τον πολίτη χρησιμοποιώντας σκληρές τετράγωνες λογικές στερεότυπων, στοχεύοντας στην ανασφάλεια και στο θυμικό του. Την περίοδο αυτή βεβαία ο ψηφοφόρος μπορεί να «ανταποδώσει» αντιδρώντας συνήθως λεκτικά, φωνασκώντας χλευάζοντας, βρίζοντας, απειλώντας και στο τέλος μη ψηφίζοντας κάποιον , πέφτοντας όμως στην αγκαλιά ενός παρόμοιου. Οι πολιτικοί είναι ταυτόχρονα κήνσορες και θεράποντες γεμίζοντας σε αφενός με υποσχέσεις αφετέρου όμως σε προειδοποιούν να προσέξεις , να μην κανείς το λάθος γιατί θα σου στοιχήσει ακριβά, θα κυβερνούν τα συμφέροντα και όχι ο λαός κτλ.
Βέβαια μετεκλογικά όλα αυτά ξεχνιούνται, τότε ο πολιτικός έχει το μαχαίρι έχει και το πεπόνι, είναι αυτός που έχει το αλάθητο που μπορεί να φουσκώσει σαν διάνος και στη συνέχεια να ξεφορτώσει πάνω σου όλη του την μαγκιά. Είναι ο μάγκας που ξέρει το σωστό και το λάθος, είναι αυτός που τα βλέπει όλα και εσύ τίποτα.
Η παρατεταμένη διαβίωση σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον έχει οδηγήσει τον λαό σε έναν ιδιότυπο ιδρυματισμό και πάντα είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τις δυο μεγάλες ομάδες που δημιουργούνται προεκλογικά, από την μια αυτοί που έχουν παραμάσχαλα τις υποσχέσεις και των άλλων που ποντάρουν στον φόβο και στην πολιτική μοναξιά και απομόνωση του πολίτη.
Θα ρωτήσει κάποιος, μα αυτό είναι τωρινό φαινόμενο; Ο ΣΥΡΙΖΑ το εφάρμοσε πρώτη φορά; Η απάντηση είναι σαφώς όχι αλλά υπάρχουν δυο λόγοι που αναφέρεται τώρα.
Ο πρώτος είναι ότι όσες φόρες έγιναν σοβαρές προσπάθειες κάποιος πολιτικός σχηματισμός να μην ακολουθήσει μια από τις δυο πεπατημένες (λαϊκισμό ή φόβο)βέβαια η εκλογή αυτού του σχηματισμού έγινε όχι από πραγματική επιλογή των ψηφοφόρων αλλά από έλλειψη διαφορετικής επιλογής, όταν οι καταστάσεις εξομαλύνθηκαν το σκηνικό επανήλθε. Αναφέρομαι στην περίοδο διακυβέρνησης του Κ Μητσοτάκη (90-93) που τουλάχιστον στα οικονομικά οι αλήθειες που ειπώθηκαν είναι ακόμα και σήμερα αδιαμφισβήτητες, στην περίοδο 2009 που ο Κώστας Καραμανλής ζήτησε μια σειρά ανεκτών μέτρων,(από το Ιούλιο 2014 μέχρι σήμερα η χώρα έχει χρησιμοποιήσει περίπου 30 δις χωρίς να έχει πάρει μια δόση, αν αυτό γινόταν τότε θα χρειαζόταν το Καστελόριζο και το ΔΝΤ;) αλλά κυρίως στην κυβέρνηση Σαμαρά 2012-204 όπου μέσα σε δυο χρόνια σταθεροποίησε την χώρα, είπε αλήθειες που πόνεσαν αλλά και την πόνεσαν, και πηρέ στην πλάτη της όλες τις αμαρτίες της μεταπολίτευσης για το μεγαλύτερο μέρος των οποίων δεν ευθυνόταν η Παράταξη της Νέας Δημοκρατίας.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι πρώτη φορά έχουμε τόσα πολλά περιστατικά. Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που ξεκίνησε με τους «αγανακτισμένους» και τους ακροδεξιούς( αλήθεια σήμερα που είναι αυτή η αγανάκτηση;) με αποτέλεσμα την απαξίωση του θεσμού της βουλής και την υπολειτουργία της. Ελάχιστα νομοσχέδια, μια υπερόπτης πρόεδρος η όποια προκαλεί όντος και έκτος βουλής,(τρισκατάρατες μέχρι τον Ιανουάριο) ΠΝΠ και στο τέλος αυταρχισμός παντού.
-Αμφισβητούν τον πατριωτισμό της αντιπολίτευσης, λένε ότι εξυπηρετούν ξένα και ντόπια συμφέροντα, δεν δικαιούνται να μιλούν διότι ο «Λαός τους τιμώρησε» και φτάσαμε παραλίγο σε φαινόμενα χειροδικίας, που τα βλέπαμε και γελούσαμε στην Τουρκία και την Κορέα .
-Δέσμευση των αποθεμάτων φορέων και δήμων χωρίς να γνωρίζουμε για πού προορίζονται αυτά. Ο προμηθευτής του Δήμου που έχει 24 μήνες να πληρωθεί δεν έχει οικογένεια; Δεν πρέπει να πληρωθεί και αυτός για να την συντηρήσει;
Στοχοποίηση όλων ανεξαιρέτως των Ευρωπαίων ως ανθέλληνες επειδή δεν μας κάνουν τα «χατίρια», και περιθωριοποίηση μας παντού λέγοντας και πράττοντας βλακωδώς όπως ο Υπουργός Οικονομικών, είπε ότι δεν πήγα στο δείπνο με τους ομολόγους μου διότι ήταν βαρετά, και κάθισα με φίλους και συνεργάτες να περάσω τζαμί, λες και πήγε στην Ρίγα για να περάσει καλά….
Στην Παιδεία δεν είναι μορφή εκφοβισμού προς τους πρυτάνεις η επαναφορά της ψήφου των φοιτητών και προς τους Διευθυντές η επιλογή τους από τους συλλόγους με εφαρμογή παράλληλα υπερβολικών προϋποθέσεων «εντοπιότητας»;
Η παιδεία είναι η κατεξοχήν πολιτική πράξη, διαμορφώνει τους πολίτες του αύριο. Μην μας παραξενεύει το γεγονός ότι σχηματισμοί οι οποίοι στοχεύουν στην αντίδραση, στην μαγκιά, στο νταηλίκι θα προωθήσουν πολιτικές σε κάθε επίπεδο οι οποίες θα προωθούν αυτές τις «αξίες».
Οι λύσεις που προτείνονται για το bullying περνούν μέσα από την παιδεία, μέσα από αυτή θα πρέπει να περάσει και η αναμόρφωση του πολίτη η αναβάθμιση του ρόλου του που θα οδηγήσει και στην αναβάθμιση του πολιτικού δυναμικού και σε μια καλύτερη διακυβέρνηση.

Πηγή:http://www.atpreveza.gr

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

ΕΝΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑΝΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΟΝ ΚΕΡΙ



Ένα πολύ γνωστό ανέκδοτο το όποιο δείχνει με ποιον τρόπο οι λέξεις διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα χωρίς να λένε ψέματα ( όπως κάνει και ο τίτλος του  άρθρου) λέει:
Λίγο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ο Αμερικανός Πρόεδρος προκαλεί σε αγώνα δρόμου τον Ρώσο Πρόεδρο. Ο Αμερικανός ανακηρύσσεται νικητής του αγώνα.
Την επόμενη μέρα οι Αμερικάνικες εφημερίδες έγραφαν :
Ο πρόεδρος μας πρώτος ο Ρώσος  τελευταίος
Και οι Ρώσικες  εφημερίδες  :
Σε αγώνα δρόμου  ο πρόεδρος μας βγήκε δεύτερος και ο αμερικανός προτελευταίος.
Ας έρθουμε τώρα στην πραγματικότητα.
Πρόστιμο ύψους 50 δολαρίων καλείται να πληρώσει ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι επειδή δεν φρόντισε να φτυαρίσει το χιόνι από το πεζοδρόμιο του σπιτιού του στη Βοστόνη μετά τη χιονοθύελλα που έπληξε τη Μασαχουσέτη στις αρχές της εβδομάδας.
Η παραπάνω είδηση μου θύμισε μια παρεμφερή κατάσταση η οποία  συνέβη πριν  λίγους μήνες. Κατεβαίνοντας προς την πόλη  στην οδό Λασκάρατου  είδα ένα Κύριο  να καθαρίζει τις σχάρες  και το αυλάκι έξω στην πόρτα του σπιτιού του, γύρισα και τον ρώτησα πως και το κάνει αυτό την στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι αφήναν τα αγριόχορτα να φυτρώνουν και τα σκουπίδια  σωρούς να περιμένουν να παρασυρθούν από  το νερό για να βουλώσουν τα φρεάτια?
Με εξέπληξε η απάντηση του, αισθανόταν ψιλοάσχημα  όχι όμως που καθάριζε , άλλα που εκείνη την χρονιά ειχε καθαρίσει μονό την περιοχή μπροστά από την ιδιοκτησία του ενώ τις προηγούμενος καθάριζε και όμορες ιδιοκτησίες.
Σε πολλές αναπτυγμένες χώρες οι πολίτες έκτος από τις οικονομικές( φόρους) έχουν και άλλες  υποχρεώσεις έναντι του κράτους και του κοινωνικού συνόλου. Μπορεί να είναι θεσμοθετημένες ή άτυπες όμως αυτές οι υποχρεώσεις  δείχνουν την έμπρακτη συμπαράσταση  του δημότη στην Πόλη του και όχι μια αποστασιοποιημένη  σχέση κάθε τέσσερα χρόνια( εγώ τους ψήφισα ας βγάλουν τα μάτια τους και ας τα κάνουν όλα οι υπαλληλοι τους ) ή μια αγανακτισμένη κάθε χρόνο( μα τι τους κάνουν τόσους φόρους?)
Θα πρέπει να γίνει κτήμα κάθε πολίτη   ότι κάθε πράξη τους έχει επίπτωση στους ιδίους. Δημοτικά φώτα εκεί που δεν χρειάζεται, φώτα ανάμενα όταν δεν πρέπει, σκουπίδια κάτω,  σπάταλη νερού και πολλά άλλα σημαίνει ότι θα πρέπει  είτε  να πληρώσουν  περισσότερα χρήματα για να κάνει κάποιος άλλος αυτή την δουλειά, είτε δεν θα την κάνει κανένας, θα έχουμε μια άσχημη εικόνα και ενδεχομένως  και κάποια στιγμή να γίνει μια καταστροφή.
 ειδικά τώρα στην κρίση κάθε πολίτης θα μπορούσε να αναλάβει ένα μικρό μέρος από  τις συλλογικές υποχρεώσεις, να καθαρίσει μερικες σχάρες μπροστά στο σπίτι του και να μην περιμένει από τον Δήμο που θα το κάνει σπάνια ή ποτέ( ειδικά εκείνες μπροστά στο Δημοτικό Ωδείο τα τελευταία 6 χρόνια είναι μόνιμα γεμάτες χώμα), είτε ποτίζοντας  κλαδεύοντας ένα δέντρο, είτε φροντίζοντας το πεζοδρόμιο, είτε βάφοντας για να σβήσει ένα αντιαισθητικό γκράφιτι, είτε όλοι μαζι καθαρίζοντας ένα γειτονικό οικόπεδο γεμάτο μπάζα και ξερόχορτα που έκτος από πηγή μόλυνσης είναι και επικίνδυνο για φωτιά.
Τρόποι δράσης υπάρχουν πολλοί, θέληση να υπάρχει και  κάτι θα βρεθεί να κάνουμε. Η πράξη μας αυτή δεν σημαίνει ότι  η κεντρική εξουσία  ή η αυτοδιοίκηση δεν έχουν ευθύνες ή θα πρέπει να αμελούν άλλα πιστεύω ότι η δράση των πολιτών θα λειτουργήσει προσθετικά και παρακινητικά για τους  αρμοδίους υπάλληλους . Σε μια γειτονιά που θα δουν κάτι καλύτερο θα βάλουν και αυτοί το καλύτερο εαυτό τους, σε μια γειτονιά που δεν θα έχει σκουπίδια κάτω  όλοι θα ντραπούμε να ρίξουμε το πρώτο, ενώ αντίθετα εάν υπάρχουν 50  όλοι λεμέ μέσα μας, τι 50 τι 51.
Τελειώνοντας  θα πρέπει να ευχαριστήσω δημόσια τον Πρεβεζάνο ( έναν από τους λίγους) που έκανε κάτι καλύτερο από τον  Κέρι(έναν από τους ελάχιστους) Αμερικανούς που δεν το έκανε για αυτό αλώστε και το πρόστιμο
Πρόστιμο  οι Αμερικάνοι?
Τουλάχιστον ένα Εύγε εμείς
Εύγε Αγαπητέ συνδημότη,  ( έχει την οικία του στην οδό Λασκαράτου , στην διασταύρωση για  το εργοτάξιο και τα μηχανήματα του Δήμου)