Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ

Ένα καταπληκτικό άρθρο δημοσίευσε η έντυπη έκδοση της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας. Αφόρα τον τρόπο που η Κίνα χειρίστηκε ένα συγκεκριμένο ζήτημα, αυτό της παράγωγης των σπάνιων γαιών αλλά μπορεί να είναι ένα παράδειγμα για οποιοδήποτε άλλο θέμα. Μια χώρα αν διαθέτει όραμα και στρατηγικό σχεδιασμό μπορεί να επιτύχει. Είναι καιρός και στην δική μας χώρα να υπάρξουν τομείς στους οποίους θα μπορούσαμε να δράσουμε με αυτόν τον τρόπο. Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάστε στο:                                 http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=232590

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

ΧΑΡΤΟΓΙΑΚΑΔΕΣ-ΣΗΚΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑΚΑΔΕΣ: 0-1


Πρόσωπο των ημερών έγινε για μια ακόμα φορά ο Ερίκ Καντονά. Ο Γάλλος ποδοσφαιριστής  με τους μονίμως σηκωμένους γιακάδες έχει προκαλέσει  ουκ ολίγες φόρες με την συμπεριφορά του μέχρι σήμερα, με κορυφαία  το χτύπημα και με τα δυο πόδια στο στήθος οπαδού. Η λατρεία όμως των οπαδών μιας από τις ποιο δημοφιλείς ομάδες του πλανήτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι δεδομένη διότι θεωρείται ο  άνθρωπος που αναζωογόνησε την ομάδα κερδίζοντας τίτλους με αυτή, άλλα και προσωπικούς ( χρυσό παπούτσι, ο παίχτης του αιώνα της  Μάντσεστερ.) καθώς και το παρατσούκλι "King Eric". Έχει ακόμα  παίξει  μετα το τέλος της καριέρας του σε δυο ταινίες με σχετική επιτυχία το1998  στην  ΄΄Ελισάβετ΄΄ και το 2009  στην ταινία ΄΄Looking For Eric΄΄.
Αυτή την φορά όμως προκάλεσε με την πρόταση «Αν 20 εκατομμύρια άνθρωποι αποσύρουν τις καταθέσεις τους το σύστημα θα καταρρεύσει. Η επανάσταση θα γίνει μέσω των τραπεζών» που έγραψε στο διαδίκτυο. Η πρόταση έχει εξοργίσει τους ευρωπαίους  ηγέτες  και πολλοί από αυτούς όπως ο επίτροπος Όλι Ρεν και ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ( και οι δυο όχι ιδιαίτερα δημοφιλείς στη Ελλάδα) κάνουν σχόλια  από  ειρωνικά(είναι καλύτερος ποδοσφαιριστής από ότι οικονομολόγος) μέχρι πολύ αρνητικά.
Η  συγκεκριμένη πρόταση προκάλεσε τόσο επειδή είναι αληθής. Οι τράπεζες είναι μαγαζιά που πουλάνε χρήμα και κυρίως είναι το χρήμα το οποίο τους εμπιστεύονται οι καταθέτες. Η διαφορά ανάμεσα στο επιτόκιο δανεισμού και το επιτόκιο καταθέσεων είναι η βασική πηγή κέρδους τους. Τις καταθέσεις μπορούμε να τις πάρουμε οποιαδήποτε στιγμή, ακόμα και αν είναι σε προθεσμιακούς λογαριασμούς χάνοντας έτσι κάποια λίγα χρήματα. Όμως οι τράπεζες δεν μπορούν να ζητήσουν εξόφληση δανείων από τους δανειζόμενους πριν την προθεσμία. Με αυτό τον τρόπο είναι εκτεθειμένες σε έναν κίνδυνο το οποίο με στατιστικές μεθόδους προβλέποντας την συμπεριφορά των καταθετών σταθμίζουν  κρατώντας  ένα ποσοστό  μετρητών στα ταμεία τους και έτσι δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Αν η συμπεριφορά όμως γίνει απρόβλεπτη όπως αυτή που εισηγείται ο Καντονά τότε  δεν θα μπορούν να δώσουν τα χρήματα στους καταθέτες, δεν θα μπορούν να χορηγήσουν δάνεια το κοινό θα χάσει την εμπιστοσύνη σε αυτές και πιθανόν  μέσω του χρηματιστήριου να υποστούν  πλήγμα μέχρι και  να χρεοκοπήσουν.
Βεβαίως και το κοινό θα έχει κάποιο πρόβλημα. Από την μια θα  έχει πολλά  μετρητά με κίνδυνο να  τα χάσει( κλοπή) άλλα ούτως ή άλλως χάνει ένα έστω και μικρό ποσό μη εισπράττοντας  τον τόκο.
Μια καλύτερη λύση θα ήταν να μεταφερθούν τα χρήματα από τις πολύ μεγάλες τράπεζες στις μικρότερες συνεταιριστικές οι οποίες αφενός δίνουν τα δάνεια στην περιοχή που δραστηριοποιούνται   και τονώνουν την ρευστότητα και την επιχειρηματικότητα της περιοχής μας  αφετέρου διοικούνται από άτομα τα οποία μας είναι πολύ ή λίγο γνωστά. Οι τράπεζες αυτές είναι  οργανισμοί οι οποίοι βασίζονται στα βασικά τραπεζικά προϊόντα( καταθέσεις και δάνεια) και λιγότερο σε  πολύπλοκα  χρηματοοικονομικά  προϊόντα που συνήθως είναι και <<τοξικά>>.
Η πρώτη σκέψη είναι η σαϊτιά που χτυπάει το στόχο! Η δεύτερη είναι η αρχή της αποτυχίας! είχε πει  παλιότερα ο Ερίκ Καντονά. Αν αυτό ισχύει και  με αυτή την πρόταση το  αποτέλεσμα είναι  μάλλον αβέβαιο. Δεν έγινε κάτι μέχρι τώρα δύσκολα θα αλλάξει  σε μια ή δυο μέρες. Όμως η πρόταση του είναι μια σπίθα η οποία μπορεί να γίνει φωτιά αν όλοι καταλάβουμε ότι την εξουσία δεν την έχουν οι τράπεζες άλλα και σε αυτές υπάρχει μια ιδιότυπη δημοκρατία. Η εξουσία είναι στα χέρια των καταθετών και των πελατών  και αυτοί οφείλουν να σκέπτονται και αν αποφασίζουν με γνώμονα το καλύτερο για αυτούς άλλα και για το κοινωνικό σύνολο.